Herken jij dit, als jij thuis bent samen met je kinderen je het gevoel hebt altijd maar AAN te staat. Er een bord met beschikbaar voor alle vragen, aandacht, oplossingen boven je hoofd hangt. Daar waar jouw kinderen iets kwijt zijn, willen klagen over hun broertje of zusje, iets samen willen doen het is altijd MAMMMM!!!! Herken je dit totaal niet, gefeliciteerd dan heb je al heel goed geleerd hoe je dit loket kunt sluiten en heb je een goed balans tussen jezelf en de ander…Stoei jij hier nog wel mee? Lees dan vooral verder.
Zodra wij moeder worden, is het alsof er een soort onzichtbare verbinding ontstaat tussen onze kinderen. We proberen zo goed mogelijk in te tunen, aan te voelen wat onze kleine spruiten nodig hebben. Hebben ze honger? Een vieze luier? Zijn ze moe? Als moeder wil je graag deze behoefte vervullen om je kind zo gelukkig te maken. Veel moeders stoeien hier ook mee, omdat ineens alle aandacht gericht is op ons kind en we minder tijd hebben voor onszelf.
Als jouw kinderen groter worden zit deze ‘onzichtbare navelstreng’ soms nog steeds heel goed vast. Alsof een deel van jouw aandacht, hoe groot ze inmiddels ook zijn, altijd vastgeplakt zit op wat zij doen, hoe zij zich voelen en wat ze nodig hebben. Als jouw kinderen iets voor zichzelf doen, ben jij nog met een oor aan het luisteren of het wel goed gaat. Sta jij rustig je was te vouwen, dan is een deel van jouw aandacht toch bij hen in de tuin. Heel vermoeiend zo voelt het alsof je echt de HELE dag met hen bezig bent. En dat is ook zo!
Als jij met je aandacht telkens bij hen bent, kun je niet met je aandacht bij jezelf zijn. Als je rustig gaat zitten met je kopje thee en je boek, komen zij bij je hangen en kijken wat jij aan het doen bent en vinden zij dit het juiste moment om met jou een spel te doen. En wopla, weg moment voor jezelf. Jouw irritatie in jou groeit. Je kunt echt geen minuut iets voor jezelf doen?! Hoe onrustiger jij wordt, des te meer ze aan jou plakken. Zelf rustig op de wc zitten om tot jezelf te komen lukt niet eens, want dan staan ze er ook bij. Alsof ze het erom doen.
In feiten is dit ook zo. Jouw kinderen reageren op jouw energie, dus als jij die voelsprieten naar jezelf richt, voelen zij een verandering in deze verbinding en komen ze kijken wat er gebeurt. Onze kinderen zorgen onbewust ook voor ons. Dus als er iets veranderd in jullie verbinding, komen zij polshoogte nemen. Het is dus goed om dan bewust even uit te spreken dat je je aandacht op jezelf richt, je even een momentje voor JEZELF wilt. Je kind zal zodra je dit doet, in eerste instantie hier een beetje aan moeten wennen. Het loket stond immers toch altijd open? ‘Dus als ik ga duwen, trekken en kloppen, blijft het dan echt voor 5 minuten dicht?’ JA!
Hoe meer jij oefent om je loket even dicht te doen zodat je in je eigen energie kunt komen, hoe gemakkelijker het voor je kind is om dit los te laten. Zeker als een kind ziet dat je na 5 minuten echt wel weer beschikbaar bent, en je zelf fijner in je eigen energie zit. Je hoeft niet de hele dag beschikbaar te zijn, en het wil ook niet zeggen dat je het loket de hele dag dicht houdt en je kind het uit mag zoeken. Maar een duidelijke grens neerzetten van over 10 minuten ben ik weer helemaal voor jou en je hieraan houden, zal voor beide partijen echt ruimte geven. En jij bent diegene die het loket bedient, dus jij mag leren om deze ook duidelijk maar liefdevol te sluiten
! Kleine disclaimer…dit verhaal geldt natuurlijk net zo goed voor vaders ?
Laat je me in reactie hieronder weten hoe het met jouw loket staat vandaag?
Vind je dit lastig en wil je er een volgende stap in maken, of merk je dat jouw kind het heel lastig vindt om jou los te laten, neem dan contact met me op. Dan kijken we samen wat ik voor je kan betekenen.
Klik voor Contact
